மன்மத உலகம்

காயத்ரி
இரண்டு நாட்களாக மனம் குழம்பி எப்படி சொல்வது என்று தெரியாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தேன். எப்படி யாரிடம் சொல்வது? முதலில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது என் புருஷன். ஆனால் அவரிடமே சொல்ல முடியாமல் மென்று முழுங்க வேண்டிய நிலையில் நான் இருந்தேன். எந்த பெண்ணுமே தன் புருஷனிடம் கூட சொல்ல முடியாத நிலை எனக்கு உருவாயிருந்தது. எப்படி ஆரம்பிப்பது? என்னவென்று சொல்வது? இந்த பிராமணன் கையையும், காலையும் வைத்துக் கொண்டு சும்மா இருந்திருந்தால் எனக்கு இந்த நிலை வந்திருக்காது. சொல்லப் போனால் இதில் என் பங்கும் அல்லவா இருக்கிறது? அவரை மட்டும் குறை சொல்லி என்ன பிரயோஜனம்? வெளியே தெரிந்தால் மானக்கேடு. இந்த முப்பத்தியேழு வயதில் பதினேழு வயது மகனுக்கு அம்மாவாக இருந்து கொண்டு இப்போது மீண்டும் கற்பம் உண்டாகி இருக்கிறது என்றால் கேட்பவர்கள் சிரிக்க மாட்டார்களா? சொந்தக்காரர்கள் என்ன நினைப்பார்கள்? ரகசியமாகவோ இல்லை காது படவோ பேசி சிரிக்க ஒரு விஷயம் கிடைத்து விட்டால் சும்மா இருக்குமா இந்த உலகம்? அதெல்லாம் இருக்கட்டும், இப்போதுதான் ப்ளஸ் டூ படிக்கும் என் மகன் என்ன நினைப்பான்? அவனுடைய சினேகிதர்கள் மத்தியில் தர்மசங்கட படமாட்டானா? விடலைப் பருவமானாலும் உடலுறவு பற்றியும், குழந்தை பிறப்பு பற்றியும் தெரிந்த்ரிஉக்கும் வயதல்லாவா? நான் கருவுற்றிருப்பது தெரிந்ததும், நானும் இந்த விவஸ்தை கெட்ட பிராமணனும் ஒன்றாக கூடி என்ன செய்திருப்போம் என்று கற்பனை செய்ய மாட்டானா?
எப்படி சொல்வது எப்போது சொல்வது என்று தெரியாமல் தவித்தேன். நானும் மரமண்டை போல மூன்று மாதம் வீட்டு விலக்கு தள்ளி கொண்டு போனதை பற்றி யோசிக்காமல் இருந்து தொலைத்து விட்டேன். நேற்று முன்தினம் திடீரென்று ஞாபகம் வர நான்கு வீடு தள்ளி இருக்கும் பெண் டாக்டர் பானுவிடம் சந்தேகத்துடன் போன போது அவள் செக்கப் எல்லாம் செய்து விட்டு சிரித்துக் கொண்டே,
"என்ன மாமி.... நீங்க ஒன்னே போதும்னு சந்த்ருவோட நிறுத்திட்டேள்னு நெனைச்சேன்.... இப்ப மறுபடியும் உண்டாயிருக்கேளே...?" என்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னவுடன் எனக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது.
"பானு நன்னா பாரும்மா....நிஜம்மாவா?" என்று நம்பிக்கையில்லாமல் கேட்டடேன்.
"என்ன மாமி..
.. ஒரு gynacologist க்கு தெரியாதா? நிச்சயம் நீங்க உண்டாயிருக்கேள்" என்று உறுதியுடன் சொன்னதும் எனக்கு சோர்வாகிவிட்டது.
என் புருஷனை மட்டும் சொல்லி என்ன பிரயோஜம்? நானும் கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாக இருந்திருக்க வேண்டும்.
சே... வயதுக்கு வந்த பிள்ளையை வைத்துக் கொண்டு என்ன ஒரு வெட்கக்கேடு? மூன்று மாதம் ஆனாலும் இந்த வயதில் என் உடல் ஒரு அபார்ஷனை தாங்காது என்றும் பானு சொல்லி விட்டாளே? என்ன செய்வது? 43 வயதானும் என் புருஷனுக்கு நான் இன்னும் வேண்டும். சொல்லப் போனால் எனக்கும் அவர் இன்றும் வேண்டும். கல்யாணமானதில் இருந்து அவர் எனக்கு கற்றுத் தந்தது கொஞ்ச நஞ்சமல்ல. எனக்கு கல்யாணமான அடுத்த வருஷமே சந்த்ரு பிறந்து விட்டாலும், என் புருஷனும் நானும் உடலுறவை பொறுத்தவரை கரை கண்டுவிட்டோம் என்று சொல்லலாம். அந்த அளவிற்கு பலவிதங்களில் கொஞ்சம் கூட கூச்சமோ வெட்கமோ இல்லாமல் என்னென்னவோ செய்திருக்கிறோம். அதற்கு முக்கிய காரணம் என் புருஷனின் வெளிப்படையான பேச்சுதான். மனம் விட்டு பேசி என் வெட்கத்தை போக்கினார். ஆரம்பத்தில் எனக்கு தயக்கமாகவும் வெட்கமாகவும் இருந்தாலும் போகப் போக பழகி விட்டது.
உடலுறவில் இருந்த சூட்சுமங்களையும், சுகங்களையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கற்றுக் கொடுத்தார். இப்படியெல்லாம் கூட அனுபவித்து சுகம் காண முடியுமா என்று எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஆனால் அவர் ஒரு முறை வாங்கி வந்திருந்த 'காம சூத்திரம் ' புத்தகத்தில் இருந்த லீலைகளை காண்பித்து விளக்கம் சொன்ன போது இதுவரை நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து அனுபவித்த சுகம் கொஞ்சம்தான் என்று தோன்றியது. அது மட்டுமல்ல அவர் அடிக்கடி கொண்டு வரும் 'ப்ளூ பிலிம்' ஐ வீட்டில் சந்த்ரு இல்லாத சமயமாகவோ இல்லை அவன் தூங்கி விட்ட பின்னரோ இருவரும் பார்த்து அதே போல இன்பம் அனுபவிப்போம். சீக்கிரத்தில் என் லஜ்ஜை எல்லாம் மறைந்து நானும் அவருடன் சகஜமாக அவர் இழுத்த இழுப்புக்கெல்லாம் வளைந்து கொடுத்து இருவரும் சுகம் அனுபவிக்க ஆரம்பித்தோம்.
'புருஷனுக்கும், பொஞ்சாதிக்கும் சம்மதம்னா என்னவேனா செய்யலாம் காயத்ரி ' என்று அடிக்கடி சொல்வார்.
உடலுறவு இல்லாமல் ஒரு நாளும் இருக்க முடிந்ததில்லை. அதை விட விதம் விதமாக அனுபவிக்கத் தொடங்கினோம்.
சந்த்ரு பிறந்து இந்த வயதாலும் கூட எங்கள் காமலீலைகளுக்கு எல்லை இருந்ததில்லை. இரவு பகல் என்று பார்க்காமல் எப்போதெல்லாம் சமயமும், சந்தர்ப்பமும் கிடைக்கிறதோ அப்போதெல்லாம் எங்கள் காமலீலைகளை நடத்தினோம். ஆனாலும் இதுவரை கற்பமாகாமல் ஜாக்கிரதையாக இருந்து வந்தேன். இப்போதுதான் எப்படியோ ஆகிவிட்டது. எது எப்படி இருந்தாலும் எப்படியாவது அவரிடம் இன்று சொல்லி விடுவது என்று தீர்மானித்தேன்.
அன்று இரவு என் புருஷன் வழக்கம் போல என் அடிவயிற்றை தடவ தொடங்கியதும் அவர் கையை கோபத்தோடு தட்டி விட்டேன்.
"என்ன... காயத்ரி என்ன ஆச்சு உனக்கு இன்னிக்கு?" என்றார்.
"இனிமே எனக்கு என்ன ஆகனும்... ஆகக்கூடாத வயசில இல்ல இப்ப் ஆயிடுச்சி....." என்று கோபம் குறையாமல் சொன்னேன்.
"கொஞ்சம் புரியும்படி சொன்னாத்தான் என்னவாம்? " என்றதும்,
"ஏன்னா.... உங்க கையை வெச்சுண்டு சித்த சும்மா இருக்கேளா.... எனக்கு நாள் தள்ளி போய் மூனு மாசமாச்சு...இந்த வயசில இனிமே நான் இன்னொன்னு பெத்துக்கனுமா?" என்றவுடன் அவரும் கொஞ்சம் ஆடிப் போய்விட்டார். கொஞ்ச நேர மௌனத்திற்குப் பிறகு,
"சரி.... காயத்ரி... இதுதான் விதிச்சிருக்குன்னா... அப்படியே நடக்கட்டும்.... இப்ப என்ன இன்னொன்னுதான் பெத்துக்கலாமே...." என்றார்.
"சும்மா பேசாதேள்..... நமக்கு வயசுக்கு வந்த பையன் இருக்கான்... தெரிஞ்சுக்கோங்கோ....அவன் என்னென்னால்லாம் கற்பனை பன்னுவானோ...ஐயோ...எனக்கு நெனைக்கவே பயங்கரமாயிருக்கே...." என்றேன்.
நான் புலம்புவதை கொஞ்ச நேரம் புன்னகையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவரின் முகம் சட்டென்று தீவிரமாக மாறியது. ஆனால் அதை வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் மீண்டும் புன்னகையுடன்,
"இப்ப.... என்ன ஆச்சுன்னு இப்படி பேத்தறே.... அவன் என்னவேணா நெனைச்சுண்டடுட்டுமே... அவனும் இதே மாதிரி நமக்கு பொறந்தவந்தானே...." என்றார்.
"என்னன்னா.. பேசறேள்....சந்த்ரு முன்னால நான் இன்னும் ஆறு மாசம் வயத்தை தூக்கிண்டு நிக்கனும்.... குழந்தை பொறந்ததும் அவன் முன்னால அதுக்கு பால் கொடுக்கனும்....அதெல்லாம்... அவன் பார்க்கணும்... என்னன்னா இது?" என்று புலம்பினேன்.
"அதுக்கு என்னம்மா பன்றது....சந்த்ருவும் பால் கேட்டான்னா அவனுக்கும் கொடுத்துடு....." என் புருஷன் இதை
சொன்னதும் நான் ஒரேயடியாக கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் பன்னினாலும், அதை அவர் சொன்ன போது இரண்டு விஷயங்கள் ஏற்பட்டதை
ஒன்று இதை சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாலும், அவர் முகத்தில் ஒரு தீவிர மாற்றம் இருந்ததை கவனிக்க முடிந்தது. மற்றொன்று அந்த வார்த்தையை அவர் சொன்னவுடன், காரணம் தெரியாமல் எனக்கு அடி வயிற்றில் ஜிவ்வென்று ஒரு பந்து புறப்பட்டு உடலெல்லாம் பரவி இனம் தெரியாத உணர்ச்சி ஏற்பட்டது.
வெங்கடேசன்
காயத்ரி தான் மீண்டும் உண்டாகி இருப்பதை சொன்னவுடன் எனக்கு சிரிப்பதா இல்லை அழுவதா என்று தெரியவில்லை. ஒரு பிள்ளையை பெற்று எடுப்பதற்குள் ஒரு பெண் படும் கஷ்டங்கள் நான் அறிந்ததே. அந்த கஷ்டங்களெல்லாம் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், முப்பத்தியேழு வயதில், பதினேழு வயது மகன் இருக்கும் போது மீண்டும் உண்டாகி இருப்பது என்பது சாதாரணமான விஷயம் இல்லை. தான் கற்பமாக இருப்பதால் சந்த்ரு என்னவெல்லாம் நினைப்பானோ என்று அவள் சொன்னதும் ஒரு வாரத்துக்கு முன்பு நான் பார்த்தது நினைவுக்கு வந்தது. கடந்த வெள்ளிக்கிழமை இரவு நான் டாய்லெட் போகலாமென்று எங்கள் அறையிலிருந்து வெளியே வந்தேன். ஹாலில் சந்த்ரு படுத்துக் கொண்டு டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இந்த நேரம் என்ன டிவி வேண்டியிருக்கிறது என்று கேட்கலாம் என்று வாயை எடுத்த சமயம் அவன் டிவியை பார்த்துக் கொண்டே படு வேகமாக கையை ஆட்டிக் கொண்டிருந்தான். சட்டென்று கொஞ்சங்கூட சப்தம் போடாமல் அவனுக்கு பின்பக்கமாக அடி மேல் அடி வைத்து போய் பார்த்தேன். இதுவரை சந்த்ருவை சின்ன பையன் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்த என் எண்ணத்தை அன்று அவன் மாற்றிக் கொள்ள வைத்தான். அப்போதுதான் டிவியை கவனித்தேன். வெள்ளிக்கிழமை இரவு தூர்தர்ஷனில் காண்பிக்கப் படும் 'வயது வந்தவர்களுக்கு மட்டும் ' படத்தில் ஓடிக்கொண்டிருந்த ஒரு மாதிரியான காட்சியைப் பார்த்து முஷ்டிமைதுனம் செய்து கொண்டிருந்தான்.
முஷ்டிமைதுனம் செய்வது வயசு பையன்களிடம் சாதாரணமான விஷயம் என்றாலும் அவனுடைய ஆண் உறுப்பின் அளவுதான் என்னை ஆச்சரியப் பட வைத்தது. இந்த வயதில் சந்த்ருவுக்கு எப்படி இவ்வளவு நீளமும், தடிமனுமாக அது ஆயிற்று? என் உறுப்பை விட பெரிதாக இருந்தது! இந்த வயதிலேயே இவனுக்கு இப்படி என்றால் இன்னும் வளர வளர எவ்வளவு பெரிதாகும்! சப்தம் போடாமல் நான் மீண்டும் அறைக்கு உள்ளே சென்று பின்னர் கொஞ்ச நேரம் கழித்து பெரிய சப்தத்துடன் வெளியே வந்தேன்.
அதற்குள் சந்த்ரு தன் வேஷ்டியை சரி செய்து விட்டு டிவி சேனலை மாற்றி விட்டிருந்தான். காயத்ரியிடம் கூட நான் இதை இன்னும் சொல்லவில்லை. இதைப் போய் என்னவென்று சொல்வது?
ஆனாலும் சந்த்ருவின் உறுப்பு அளவு எனக்கு மீண்டும் மீண்டும் ஞாபகத்திற்கு வந்து கொண்டிருந்தது. காயத்ரி 'சந்த்ரு என்னவெல்லாம் கற்பனை பன்னுவானோ' என்று சொன்ன போது என் 'வயதுக்கு வந்த' பிள்ளையின் உறுப்பின் அளவு ஏனோ என் மனதில் சட்டென்று தோன்றியது. அந்த நினைப்பு ஏன் என் மனதில் தோன்ற வேண்டும் என்று எனக்கு அப்போது புரியவில்லை. 'நான் குழந்தைக்கு பால் கொடுப்பதை சந்த்ரு பார்க்க வேண்டுமா?' என்று காயத்ரி சொன்னதும் என்னையும் அறியாமல் 'சந்த்ருவும் பால் கேட்டான்னா அவனுக்கும் பால் கொடுத்துடு' சொல்லி விட்டேன். அப்படியே இப்போதைய 'வயதுக்கு வந்த' என் மகன் சந்த்ரு என் மனைவி காயத்ரியின் மடியில் படுத்துக் கொண்டு பால் குடிப்பதை கொஞ்சம் கற்பனை செய்து பார்த்தேன். என் அந்தரங்க மன ஓரத்தில் எங்கேயோ கொஞ்சம் ஒரு விதமான வக்கிர சந்தோஷம் ஏற்பட்டதை என்னால் மறுக்க முடியாது. உடனே காயத்ரி கத்தி கூப்பாடு போட்டதும் அப்போதைக்கு அந்த பேச்சை அப்படியே முடித்துக் கொண்டேன். ஆனாலும் மனம் திரும்பத் திரும்ப காயத்ரி சந்த்ருவுக்கு பால் கொடுப்பதை நினைத்துப் பார்க்க ஆசைப் பட்டது. அந்த நினைப்பில் இருந்த ஒருவிதமான சுகம் என்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேலும் அந்த நினைப்பை இன்னும் வளர்க்க ஆசைப் பட்டது.
அதன் பின்னர் அடுத்து வந்த பத்து நாட்களில் மிக நீண்ட வாதப் பிரதிவாதங்களுக்குப் பின் காயத்ரி குழந்தை பெற்றுக் கொள்வது என்று தீர்மானம் செய்தோம்.
சந்த்ரு
இரண்டு வருஷங்களுக்கு முன் ஒரு ஞாயிற்றுக் கிழமை பகலில் நான் பார்த்த நிகழ்ச்சி என் மன ஆசையை இந்த அளவிற்கு மாற்றி அமைக்கும் என்று நான் கனவு கூட கண்டதில்லை. அந்த ஞாயிற்றுக் கிழமை மத்தியான தூக்கத்தில் இருந்து எனக்கு திடீரென்று ஏன் விழிப்பு வந்தது என்று இப்பவும் தெரியவில்லை. தெருவுக்குப் போகலாம் என்று நினைத்து வாசலுக்கு போனபோது ஏன் திரும்பினேன் எதற்காக அம்மா அப்பா அறைப் பக்கம் போனேன் என்றும் தெரியாது.
அதற்குள் சந்த்ரு தன் வேஷ்டியை சரி செய்து விட்டு டிவி சேனலை மாற்றி விட்டிருந்தான். காயத்ரியிடம் கூட நான் இதை இன்னும் சொல்லவில்லை. இதைப் போய் என்னவென்று சொல்வது?
ஆனாலும் சந்த்ருவின் உறுப்பு அளவு எனக்கு மீண்டும் மீண்டும் ஞாபகத்திற்கு வந்து கொண்டிருந்தது. காயத்ரி 'சந்த்ரு என்னவெல்லாம் கற்பனை பன்னுவானோ' என்று சொன்ன போது என் 'வயதுக்கு வந்த' பிள்ளையின் உறுப்பின் அளவு ஏனோ என் மனதில் சட்டென்று தோன்றியது. அந்த நினைப்பு ஏன் என் மனதில் தோன்ற வேண்டும் என்று எனக்கு அப்போது புரியவில்லை. 'நான் குழந்தைக்கு பால் கொடுப்பதை சந்த்ரு பார்க்க வேண்டுமா?' என்று காயத்ரி சொன்னதும் என்னையும் அறியாமல் 'சந்த்ருவும் பால் கேட்டான்னா அவனுக்கும் பால் கொடுத்துடு' சொல்லி விட்டேன். அப்படியே இப்போதைய 'வயதுக்கு வந்த' என் மகன் சந்த்ரு என் மனைவி காயத்ரியின் மடியில் படுத்துக் கொண்டு பால் குடிப்பதை கொஞ்சம் கற்பனை செய்து பார்த்தேன். என் அந்தரங்க மன ஓரத்தில் எங்கேயோ கொஞ்சம் ஒரு விதமான வக்கிர சந்தோஷம் ஏற்பட்டதை என்னால் மறுக்க முடியாது. உடனே காயத்ரி கத்தி கூப்பாடு போட்டதும் அப்போதைக்கு அந்த பேச்சை அப்படியே முடித்துக் கொண்டேன். ஆனாலும் மனம் திரும்பத் திரும்ப காயத்ரி சந்த்ருவுக்கு பால் கொடுப்பதை நினைத்துப் பார்க்க ஆசைப் பட்டது. அந்த நினைப்பில் இருந்த ஒருவிதமான சுகம் என்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேலும் அந்த நினைப்பை இன்னும் வளர்க்க ஆசைப் பட்டது.
அதன் பின்னர் அடுத்து வந்த பத்து நாட்களில் மிக நீண்ட வாதப் பிரதிவாதங்களுக்குப் பின் காயத்ரி குழந்தை பெற்றுக் கொள்வது என்று தீர்மானம் செய்தோம்.
சந்த்ரு
இரண்டு வருஷங்களுக்கு முன் ஒரு ஞாயிற்றுக் கிழமை பகலில் நான் பார்த்த நிகழ்ச்சி என் மன ஆசையை இந்த அளவிற்கு மாற்றி அமைக்கும் என்று நான் கனவு கூட கண்டதில்லை. அந்த ஞாயிற்றுக் கிழமை மத்தியான தூக்கத்தில் இருந்து எனக்கு திடீரென்று ஏன் விழிப்பு வந்தது என்று இப்பவும் தெரியவில்லை. தெருவுக்குப் போகலாம் என்று நினைத்து வாசலுக்கு போனபோது ஏன் திரும்பினேன் எதற்காக அம்மா அப்பா அறைப் பக்கம் போனேன் என்றும் தெரியாது.
அம்மாவின் வயிறு எப்போதும் உள்ளடங்கியதாக இருந்தாலும், முட்டிப் போட்டிருந்ததால் கொஞ்சம் கீழே தொங்கியிருந்தது. அம்மாவின் செழுமையான தொடைகளும், பின் பக்க சதை கோளங்களும் என்னை தொடர்ந்து பார்த்து ரசிக்க வைத்தன. இதில் என்ன பயங்கரம் என்றால் என் ஆண் உறுப்பு என்னை அறியாமல் விரைத்ததுதான். அந்த இடத்தை விட்டு உடனடியாக 'போக வேண்டும்' என்ற எண்ணம் ஒரு பக்கமும், 'போகாதே' என்ற எண்ணம் இன்னொரு பக்கமும் சேர்ந்து என்னை அலைக்கழித்தன. அம்மாவும் அப்பாவும் உடலுறவு கொள்ளூம் காட்சியைப் பார்த்து எந்த மகனுக்கும் ஆகக்கூடாத விரைப்பு எனக்கு ஏற்பட்டாலும் அதில் இருந்த இனம் தெரியாத சுகம் என்னை அங்கேயே நின்று இன்னும் வேடிக்கைப் பார்க்க வைத்தது.
ஆனால் அம்மாவும் சரி, அப்பாவும் சரி தன்னிலை மறந்து தங்களை சுற்றி என்ன நடக்கிறது என்பதை மறந்து
அதி தீவிரத்துடன் புணர்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். ஏன் என் உறுப்பு இப்போது இந்த மாதிரி விரைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமும் என் மனதில் ஏற்பட்டது. என் கை என்னையறியாமல் வேஷ்டியை விலக்கி என் தண்டை பிடித்தது. அதை மெள்ள உருவி விட்ட போது இன்னும் சுகமாக இருந்தது. அந்த அற்புதமான உடலுறவு காட்சியை பார்த்துக் கொண்டே நான் என் தடித்திருந்த தண்டை உருவி விட்டேன். சட்டென்று நானும் அம்மாவின் தொடைகளுக்கு நடுவில் என் ஆண் உறுப்பை வைத்து செய்தால் எப்படி இருக்கும் என்று கற்பனை செய்தேன். அற்புதமான சுகம் கிடைத்தது.
அந்த நிமிஷத்திலிருந்து எனக்கு அம்மாவின் மேல் அடக்க முடியாத ஆசை ஏற்பட்டது. அம்மா-மகன் என்ற உறவை மீறி அம்மாவின் மேல் எனக்கு ஒரு வித்தியாசமான ஆசை ஏற்பட்டது. அப்பாவின் இடத்தில் என்னை வைத்து பார்த்தேன். ஆனால் அதற்குள் அம்மாவும் அப்பாவும் அதிக முக்கல் முனகல்களுடன் தம் வேகத்தை குறைத்து விட்டனர். ஏன் நிறுத்தி விட்டார்கள் என்று எனக்கு அப்போது தெரியவில்லை. ஆனால் அவர்கள் உடலுறவு முடிந்து விட்டது என்றுமட்டும் புரிந்தது. எப்படி முடிந்தது என்று தெரியவில்லை. அவர்கள் தன்னிலை அறியும் முன் நான் அங்கிருந்து விலக வேண்டும் என்று மட்டும் தெரிந்தது.
அன்று இரவு என் அறையில் நான் வெகு நேரம் தூங்கவில்லை. என் தடித்திருந்த உறுப்பும் அடங்கவில்லை.
அப்படியே தடித்து நீண்டிருந்தது. அதை மெதுவாக உருவிக் கொண்டே அன்று பகலில் நான் பார்த்ததை மீண்டும் மீண்டும் மனதில் அசை போட்டபடி உருவி விட்டுக் கொண்டிருந்தேன். உருவ உருவ அது இன்னும் நீளமாக வளர்ந்தது. அம்மாவும் அப்பாவும் தூங்கி விட்ட பின், நடு ராத்திரியில் மனதில் அம்மா அம்மணமாக முட்டி போட்டுக் கொண்டிருப்பதாகவும், நான் அம்மாவின் தொடைகளின் நடுவில், நான் பிறந்த இடத்தில் அப்பாவைப் போல என் உறுப்பை வைத்து உள்ளே விட்டு ஆட்டுவது போலவும் கற்னையில் மூழ்கி முஷ்டிமைதுனம் செய்ய ஆரம்பித்தேன். என் தடித்திருந்த தண்டு அசுர வளர்ச்சியடைந்து இன்னும் பெரிதானது. 'சந்த்ரு.... சந்த்ரு... இன்னும் நன்னா....செய்டா' என்று என்னை கொஞ்சி குலாவுவதாக மனதில் அம்மாவின் குரல் கேட்டது. 'அம்மா....அம்மா...' என்று முக்கிமுனகிக் கொண்டே இன்னும் இன்னும் என்று இழுத்து இழுத்து அடித்தேன். என் உடல் காற்றில் மிதந்தது. கண்கள் தாமாக மூடிக்கொண்டன. மனதில் அம்மாவும் நானும் மட்டுமே இருந்தோம். சடாலென்று என் அடி வயிற்றிலிருந்து ஒரு சக்தி கிளம்பி என் தண்டு வழியாக வெளியேறி நான் இதுவரை அனுபவித்தறியாத அற்புத சுகம் என் உடலெல்லாம் பரவியது. சிரமத்துடன் கண் விழித்துப் பார்த்தேன். என் வயிற்றிலும் நெஞ்சிலும் கட்டியாக வெள்ளை திரவம் தெறித்திருந்தது. என் குஞ்சி தொடர்ந்து அந்த வெள்ளை திரவத்தை விட்டு விட்டு பீய்ச்சி அடித்தது. அது அடங்கியதும் கட்டியாக இருந்த வெள்ளை திரவத்தை கை விரலால் தொட்டுப் பார்த்தேன். நிச்சயம் அது மூத்திரம் இல்லை. பின்னர் இது என்ன? என் கேள்விக்கு விடை அடுத்த நாளே நண்பர்கள் மூலம் கிடைத்தது. என்னுடைய முதல் விந்தே அம்மாவை மனதில் கற்பனை செய்துதான் வெளியே வந்திருக்கிறது. அந்த வகையில் நான் அதிர்ஷடக்காரன் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.
அடுத்தடுத்து நிறைய சந்தர்ப்பங்களில் அம்மாவும் அப்பாவும் உடலுறவு கொள்வதை ராத்திரியில் காத்திருந்து பார்க்க நேரிட்டது. அவர்கள் அறைக்கதவை எப்போதுமே தாழ்ப்பாள் போடமல் இருந்தது நான் செய்த அதிர்ஷடம். அம்மாவும், அப்பாவும் எப்போதுமே டியூப் லைட் வெளிச்சத்தில் சுதந்திரமாக சுத்த அம்மணமாகவே உடலுறவு செய்தார்கள். அம்மாவின் அத்தனை அங்கங்களையும் நான் ரசித்துப் பார்த்தேன்.

0 comments: